হেঁপাহ

উপাসনাৰ নেত্ৰ.......কুঁহিপাট মেলা

থিয় হ’ব নোৱাৰো

আজন্ম এন্ধাৰত ঘূণীয়া মোৰ হিয়া

স্বপ্নভাৱনাৰ দুৰুহ শিখৰতহে 

জীয়াই থকাৰ মোৰ অদম্য হেঁপাহ |

মায়া,
তোমাৰ গৰ্ভত গঢ়িত মোৰ কায়া
মনে মনে দেহে মনে কি দি যোৱা ?

এপাহ ৰাঙলী কপৌ ফুলোৱা

দীঘল পাতত বহি তাৰ ৰং চাও

এজাক জীৱন ৰ’দ বুলোৱা

শীতৰ কোচত বহি তাৰ সোৱাদ লও |

মোৰ মন এতিয়া আঁউসীৰ জোনাকী পৰুৱা

জোনাকী হৃদয় মৰহা আশাৰে ভৰা,

স্বপ্নভাৱনাৰ দুৰুহ শিখৰতহে 

জীয়াই থকাৰ মোৰ অদম্য হেঁপাহ ||

অকণ সাহস দিয়া
হৃদয়ৰ কলীয়া ডাৱৰমুঠি আঁতৰ কৰো
হাঁহিৰ নাঙলেৰে
মহাকাল মহাব্যাধিৰ সমাধি খানো
আকাশত দেখো শত তৰাৰ অযুত খেলা...
অদৃষ্ট আশাৰ স্বপ্নালী আভা 
স্বপ্নভাৱনাৰ দুৰুহ শিখৰতহে 
জীয়াই থকাৰ মোৰ অদম্য হেঁপাহ |

বানত উটা মোৰ প্ৰেমৰ সেউজীয়া দলিচা

চকুপানীয়ে পূৰায় বিষাদ তৃষ্ণা

আৱেগৰ ধলত নামি আহে

এন্ধাৰ, ধূষৰতা....

তথাপি ৰাতি ফুলে ৰজনীগন্ধা

পুৱাতেই জিলিকে দূৱৰিৰ স্নিগ্ধ মুকুতা |

অকণ অধিকাৰ দিয়া
কলুষিত অতীতক পাহৰণিত দাহ কৰো
শান্তিৰ লহৰেৰে
জীৱন প্ৰেমৰ মেৰঘৰ সাজো |
মনৰ চোতাল দেখো উৰুলিৰে ভৰা...
অনিৰ্ব্বাণ সপোনৰ নিৰ্ম্মেঘ মেলা |
সভ্যতাৰ উপাসনাগৃহ মোৰ বাবে এতিয়া সুখৰ টিলা
স্বপ্নভাৱনাৰ দুৰুহ শিখৰতহে 
জীয়াই থকাৰ মোৰ অদম্য হেঁপাহ ||

( বেদনাৰ সোঁৱৰণীত একাজলি জ্যোতিস্নেহ শ্ৰদ্ধাঞ্জলী !! )

ৰচনাকাল : ১১.০৯.২০০৬