মিছা ক’লে কিডাল হব, That is also an important matter

তেতিয়া অসমৰ দুৰ্বিষহ দুৰ্যোগৰ সময়। কেউদিশে বানপানী। ৭-৮ খন জিলা তেতিয়ালৈকে পানীৰ তলত। ধেমাজি, লক্ষীমপুৰ আৰু কেইখনমান জিলাৰ দুটামান মৌজাৰ খবৰ পৰ্যন্ত পোৱা নাই। বানপানীয়ে চাৰিওপিনে ৰাস্তা ভাঙি যাতায়ত ব্যৱস্থা থানবান কৰি দিছে। বিদ্যুৎ , দূৰভাষ সংযোগৰ কথাটো কবই ভাল। আনকি পানী সোমাই টাৱাৰৰ জেনেৰেটৰ জ্বলাই পেলোৱাৰ ফলত মোবাইলো নচলা অৱস্থা। খাবলৈ, পিন্ধিবলৈ মানুহৰ হাতত একোৱেই নাই। যিখিনি আছিল, সেয়াও পানীৰ তলত। বহুতেই ওখ স্কুলঘৰ বা মথাউৰিৰ ওপৰত প্ৰাণে বাচি আহি আশ্ৰয় লৈছেহি। মুঠতে চৌদিশে হাহাকাৰ, আতংক। পানী বাঢ়িহে আছে, কমাৰ নাম গোন্ধই নাই। ইপিনে চৰকাৰো ভৰ নিদ্ৰাত। বানপীড়িতক সাহায্য দিবলৈও তেওঁলোকৰ সময় নাই।

শেষত যেনিবা কথাবোৰৰ গম নোপোৱাকৈয়ে তেওঁ উৰা মাৰিব লগা হ’ল। মুখ্যমন্ত্ৰী হিচাপে তেওঁ ভাল পোৱা নাই যদিও চৰকাৰী পইচাৰ অপব্যৱহাৰ নহওক বুলিয়েই শেষত যোৱাৰেই সিদ্ধান্ত ল’লে। অপব্যৱহাৰ মানে কাৰ্যসূচী বাতিল কৰিলে ফ্লাইটৰ টিকটৰ নামত, নিৰাপত্তাৰ নামত আবণ্টিত টকাবোৰৰ কথা আকৌ! "জিন্দেগী মে কুছ পানে কে লিয়ে কুছ খোনা ভি পৰতা হ্যায়"-শ্বাহৰুখ খানৰ ডাইলগটো মনত পেলায়েই তেওঁ শেষ সিদ্ধান্ত ল’লে। মিছা ক’লে কিডাল হব-নিৰ্দিষ্ট বিভাগবোৰৰ গা নলৰিলে তেওঁনো অকলে কিডাল কৰিব !

ইপিনে আমাৰ চিয়েমৰ গা উখল-মাখল। বহুদিনৰ মূৰত সুবিধাটো পাইছে, জাপানলৈ যোৱাৰ। কাগজে পত্ৰই, টিভি-ৰেডিঅ’ই শুনি আছে চৌদিশে হেনো বানপানী উঠিছে। বা-বাতৰিবোৰ অৱশ্যে কিমান সত্য, জানিবলৈ এতিয়াও বহু দূৰ। এইফালে জাপানৰ পৰাও হেনো পি.এলৈ ফোন আহিছিল, কনফৰ্মেশ্বনৰ বাবে। তেতিয়াও খবৰটো পোৱাহ’লে ! এতিয়া যাওঁ-নাযাওঁকৈ ওলালে আৰু তেওঁ। যিমান হ’লেও ‘আন্তৰাষ্ট্ৰীয় ষ্টেটাচ’ৰ কথা আহেতো ! পাছে ভয়ো এটা নোহোৱা নহয়। এই ভয়টো পাছে বানপানী বা জাপানিজক লৈ নহয়। পিপৰাৰ দৰে পিয়াপি দি ফুৰা এই সাংবাদিকমখাক লৈহে। বানপানীৰ সময়ত বাহিৰলৈ ফুৰিব যোৱা বুলি কিখন বা মহাভাৰত আৰম্ভ কৰে আৰু। যা, যি হয় হব বুলি তেওঁ টোপোলা বান্ধিলে। যোৱাৰ আগে আগে বানপানীৰ ভালকৈ খবৰ পোৱা হ’লেও। পাছে আমাৰ ‘বানপানী বিভাগে’হে কি কৰি আছে !! 

****

এখন সৰু কাজিয়াৰ পৰাই ইমান ডাঙৰ পৰিস্থিতিৰ উদ্ভৱ হ’ল। কিনো ইমান মছলা আছিল সেই কাজিয়াখনত? কিছুমানে কয় ইদগাহক খেলপথাৰ সজোৱাৰ বাবে কিছুমানৰ তৎপৰতাক আন কিছুমানে বাধা দিয়াৰ বাবেহে হেনো কাজিয়াখন লাগিল। ইপিনে কাজিয়া লগা কেইজনো কম জানো ! তৰ্কা-তৰ্কিতেই ক্ষান্ত থাক। নাই, আহিল একেবাৰে দা-কুঠাৰ, বন্দুক-পিস্তল লৈ। ফলস্বৰূপে বাতৰিৰ শিৰোনামত মৃত্যুঘণ্টা। পিছে আচল কাহিনী আৰম্ভ হ’ল তাৰ পিছতহে। প্ৰতিশোধমূলক ভাৱেই এইবাৰ আন কেইজনমানত হত্যা কৰিলে ইটো দলে। এনেদৰে হত্যা, হিংসা বাঢ়ি গৈ থাকিল। পুলিছে খবৰ পালে। এই অঞ্চলত এইবোৰনো কি ডাঙৰ কথা!-বুলি পুলিছেও ফৰ্মেলিটিখিনি কৰি বহি থাকিল। পাছে বেচেৰাহঁতে গম পোৱা নাছিল, এচি ৰূমত যে চলি আছিল আচল যুদ্ধখন। সেয়া আছিল ক্ষমতাৰ যুদ্ধ, আধিপত্যৰ যুদ্ধ, ৰাজনৈতিক মিঠা যুদ্ধ। ফলস্বৰূপেই এই সৰু-সুৰা ঘটনাবোৰে ৰূপ ল’লে সংঘৰ্ষলৈ। য’তে-ত’তে অচিনাক্ত আততায়ীয়ে ঘৰ জ্বলাই, মানুহ মাৰি ৰোপন কৰি গ’ল গোষ্ঠী সংঘৰ্ষৰ বীজ, আৰু বিভিন্ন নেতা-পালিনেতাই নিজৰ উন্মুক্ত ভাষনত সাৰ-পানী দি সেই বীজক এক দেশৰ সংবাদ মাধ্যম, চৰকাৰক কঁপাই তোলা বৃক্ষত পৰিণত কৰিলে।

পাছে তেতিয়ালৈকে গৃহ বিভাগে গমেই পোৱা নাছিল কেনাতো কৰ পৰা লাগিল। অৱশেষত সেনাৰ সহায় লৈ যেনিবা পৰিস্থিতি অকণমান শান্ত কৰা হ’ল। পাছে তুহঁৰ জুই ইমান সোনকালে নুমাবনো কেলেই। দুমাহমান পাছত আকৌ এবাৰ উক দিলে। আকৌ সেনা নামিল, ৰাইজ ভয়ত ঘৰতেই সোমাই থাকিল। ৰাজনৈতিক বক্তব্য-মন্তব্যৰ যুঁজখনতো চলিয়েই থাকিল। কোনোবাজনে ক’লে বিপিএফ জড়িত, কোনোবাই আকৌ ক’লে অবৈধ বাংলাদেশীহে জড়িত। চিয়েমেতো কৈয়ে আছে অসমত বাংলাদেশী এজনো নাই। তদন্ত আৰম্ভ হ’ল। মুল অভিযুক্ত পাঁচজনক গ্ৰেপ্তাৰ কৰা হ’ল। গ্ৰেপ্তাৰ হ’ল অবৈধভাৱে অষ্ট্ৰ ৰখাৰ দোষত অভিযুক্ত নেতা-পালিনেতাও। চৰকাৰেও বোলো ইহঁতৰ নিৰাপত্তাৰক্ষী গুচা। মুঠতে এখন হাই-প্ৰফাইল যুঁজৰ বলি হ’ল সৰ্বসাধাৰণ। ইমানদিনে যি চলি থাকিল, সেই সকলোবোৰ সৰ্বসাধাৰণৰ মূৰৰ ওপৰেৰে গ’ল।

আনফালে শান্ত অঞ্চলসমূহৰ আগ্ৰহী লোকসকলৰ মাজত পৰিসংখ্যা বিচাৰি আলোচনা চলিয়েই থাকিল- “কাজিৰঙাৰ অৱস্থা দেখিছাই, ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ সমীপৱৰ্তী অঞ্চলৰ কথাও সকলো জানেই, কেৱল উত্তৰ অঞ্চলতহে তুলনামূলকভাৱে বাংলাদেশী কম। মিছা ক’লে কিডাল হব, বড়োসকল থকা বাবে বাংলাদেশীয়ে সেই অঞ্চলসমুহ লব পৰা নাই।“

****

মন্ত্ৰী ডাঙৰীয়াই কাৰ্যালয়ৰ পৰা আহি অলপ জিৰণি লৈছেহি। সন্মুখত টিভিটো অন কৰি বোলো মোৰ প্ৰিয় চিৰিয়েল ‘চুপতি’কে চাও। পাছে সময় হোৱা নাই বাবে বাতৰিকেই চাব লগা হ’ল। টিভি স্ক্ৰীণত দেখিলে এটা ভয়ংকৰ দৃশ্য। খড়্গহীন গড় এটিহে ইপিনৰ পৰা সিপিনলৈ যন্ত্ৰণাত চটফটাই দৌৰি ফুৰিছে। তেওঁৰ মনটো বেয়া লাগি গ’ল। দেশখনত কিযে হ’ল। লগে লগে তেওঁ বনমন্ত্ৰীলৈ ফোন লগালে। তেওঁৰ ফনটো বিজি। কি কৰা যায় ! ভাবি থাকোতেই আহিল বনমন্ত্ৰীৰ ফোন। তেৱোঁ এইমাত্ৰহে গম পাইছে হেনো। তদন্তৰ নিৰ্দেশ দিছে, নিজেও এবাৰ কাজিৰঙালৈ যাব খুজিছে। চিয়েমে কিনো কব, যোৱা আৰু ভালকৈ চাই চিটি কিবা এটা কৰি আহিবাগৈ বুলি নিৰ্দেশ দি ফোনটো থলে। পাছে মনতো তেতিয়াও ভাৰাক্ৰান্ত হৈয়েই থাকিল। সৰুতে কম ফুৰিবলৈ গৈছিলনে এইখন কাজিৰঙালৈ। পাচে এতিয়াহে পৰিস্থিতি অধিক বেয়া হ’ল।

একেলগে চাৰিটা গড় হত্যা কৰা হ’ল। কটকটীয়া নিৰাপত্তা আৰু সুৰক্ষাকৰ্মীৰ মোতায়েমৰ পিছতো এই হত্যাকাণ্ড চলিল। ৰাজ্যজুৰি আন্দোনলৰ বাবে গঠিত সংগঠনসমূহৰ বাহিৰেও সাধাৰণ জনতাও প্ৰতিবাদ কৰিলে। ৰাজ্যজুৰি হাহাকাৰ লাগিল। সংবাদ মাধ্যম, বিৰোধী, দল-সংগঠন, জনতা সকলো জাঙুৰ খাই উঠিল। ইপিনে তেওঁৰ মনতো বেয়া। বাহিৰত যিয়েই নেদেখুৱাওক কিয়, হেজাৰ হ’লেও তেওঁৰোতো এখন হৃদয় নথকা নহয় ! অৱশেষত অলপ কাঢ়ায়েই হব লগা হ’ল। নিকটৱৰ্তী থানা, চকীসমূহলৈ কাঢ়া নিৰ্দেশ দিয়া হ’ল, চিকাৰী কেইজনক অতি সোনকালে গ্ৰেপ্তাৰ কৰিব লাগে। নোৱাৰো-ধৰণৰ কোনো কথাই এইবাৰ শুনা নহব। শেষত যেনিবা গড় হত্যাকাৰী জালত পৰিল। লগতে পৰিল বনকৰ্মীও। 

বনকৰ্মী জড়িত বুলি শুনাৰ পিছত চিয়েমে মূৰে-কপালে হাত দি ভাবিলে, মিছা ক’লে কিডাল হব, ৰক্ষকেই ভক্ষক হ’লে কোনেনো কিডাল কৰিব। এতিয়া এইসকলক ঠিক কৰাতোহে এটা important matter.

****

(বিভিন্ন কাকত, নিউজ চেনেল, কেবাটাও আড্ডাত হোৱা আলোচনাৰ বিষয়বস্তুক সমল হিচাপে লৈ এই লেখা প্ৰস্তুত কৰা হৈছে। কাকো অৱজ্ঞা কৰা অথবা ঠাট্টা কৰা এই লেখাৰ উদ্দেশ্য নহয়। )